A lo largo de la historia muchas veces los habitantes de lo que hoy conocemos como Galicia se han revelado contra lo estableido, no todas las veces con éxito. Desde, como mínimo, el siglo I a.C con el suicidio masivo del monte Medulio hasta la actualidad.
Esta rebeldía se manifiesta de muchas maneras, desde manifestaciones hasta suicidios colectivos pasando por la sublevación armada. Por muchos motivos, desde la injusticia del gobierno o su falta de competencia hasta el abuso de poder o el derecho de dirigir sus propias vidas.
Como ya he dicho la cantidad de manifestaciones de esta rebeldía es inmensa pero hay algunas que sobresalen entre las demás:
-El monte Medulio donde se llevó a cabo un suicidio colectivo para evitar que los romanos los hiciesen sus esclavos. Un éxito desde el punto de vista de que no los capturaron, un fracaso porque murieron.
-Las revueltas irmandiñas en que todo el pueblo llano se sublevó contra los nobles matándolos y destruyendo sus fortalezas, de nuevo, un éxito a medias pues consiguieron matar a varios nobles y gobernar Galicia por dos años pero al final fueron derrotados, obligados a reconstruír las fortificaciones y reprendidos duramente.
-La banda de tintes mafiosos de Os Soupiñas, formada en Ferrol y dirigida por Manuel de la Cruz que se dedicaban a robar, extorsionar y secuestrar a nobles y eclesiásticos para ser capaces de sobrellevar la miseria, una vez más, un éxito a medias pues finalmente Zumalacárregui, en 1832, consigue atrapar a 40 miembros y a Manuel de la Cruz y desmantelar la banda, siendo este enviado a la prisión de Ceuta.
-El desastre del Prestige, debido a la deplorable falta de competencia del gobierno de Jose María Aznar y su vicepresidente Mariano Rajoy un petrolero se hunde en las costas gallegas dejando una marea negra que destruye el ecosistema, es, además, considerada el tercer mayor desastre ecológico de la historia. Los gallegos se manifestaron y consiguieron que ese año el Partido Popular no revalidase la presidencia, sin embargo, ocho años después el el PP vuelve al poder esta vez con Mariano Rajoy como presidente, otra vez una victoria efímera.
-Actualmente toda España, no solo Galicia, se manifiesta en contra del gobierno que no hace otra cosa que agravar la crisis, sin conseguir nada porque por mucha manifestación que se haga las cosas siguen empeorando.
En definitiva Galicia es una región que no se doblega ni se deja vapulear por nadie pero con muy mala suerte pues cada vez que lo intenta acaba peor que como estaba antes de comenzar a protestar.
jueves, 31 de enero de 2013
martes, 29 de enero de 2013
Nunca Máis
El desastre del Prestige a finales del año 2002 fue un gran golpe para la vida y economia gallega y , de hecho, está considerado el 3 incidente ecológico más costoso del mundo solo por detrás de la desintegración del Columbia y el desastre de Chernobyl.
Después de todos estos acontecimientos las manifestaciones continuaron sucediéndose hasta el punto de que ese año el Partido Popular perdió las elecciones generales y la presidencia de España en gran parte gracias a los gallegos que se revelaron en contra del gobierno que no había sabido manejar la situación apropiadamente. Una victoria para los gallegos.
Después de todos estos acontecimientos las manifestaciones continuaron sucediéndose hasta el punto de que ese año el Partido Popular perdió las elecciones generales y la presidencia de España en gran parte gracias a los gallegos que se revelaron en contra del gobierno que no había sabido manejar la situación apropiadamente. Una victoria para los gallegos.
sábado, 26 de enero de 2013
Las Revueltas Irmandiñas
Las revueltas irmandiñas, también llamadas revueltas Hermandinas o Guerras Irmandiñas son una serie de revueltas que tuvieron lugar durante el sigo XV en Galicia contra los señores feudales.
En 1230 se unen Castilla y León, Galicia se convirtió en una posesión dependiente de la Corona de Castilla y tenía gran peso destro de esta. El gran poder del clero y la nobleza en ella supusieron una gran molestia para la Corona. Esta nobleza abusaba del pueblo mediante que el patrocinio del bandolerismo señorial o el aumento de los inpuestos y aranceles entre señoríos. El campesinado fué la parte de la población que más sufrió los abusos señoriales asi que realizó varias revueltas. Las más importantes fueron la Irmandade Fusquenlla, en contra sobre todo de los señores episcopales, y la Grande Guerra Irmandiña.
La Irmandade Fusquenlla fué el comienzo de todo, se formó en el año 1431, en las tierras del señor de Andrade, por la extrema dureza con la que Nuno Freire de Andrade, o Malo, trataba a sus vasallos. La revuelta se inició en las comarcas de Pontedeume y Betanzos y se expandió por los obispados de Lugo y Mondoñedo e incluso el arzobispado de Santiago de Compostela. Roi Xordo, un hidalgo de baja estirpe de La Coruña cuyo nombre lleva la calle contigua al instituto Concepción Arenal de Ferrol, dirigió las tropas de la Irmandade Fusquenlla. Murió en la represión posterior a la derrota irmandiña (1435).
La Grande Guerra Irmandiña tuvo lugar entre 1467 y 1469. Los preparativos para la formación de una Irmandade Xeral empezaron en los años anteriores por parte de Alonso de Lanzós y con el apoyo de varios ayuntamientos (La Coruña, Betanzos, Ferrol, Lugo), que actuaron como iniciadores del movimiento. La revuelta irmandiña fue una auténtica guerra civil por la participación social que tuvo.
Años consecutivos de malas cosechas y pestes provocaron una revuelta popular. Los irmandiños contaban con unos 80.000 hombres. En la guerra irmandiña participaron varios grupos sociales: campesinos, gentes de ciudades, baja nobleza, hidalguía y miembros del clero. Los jefes del movimiento pertenecían a la baja nobleza. Los líderes fueron: Pedro de Osorio en el centro, sobre todo en la zona compostelana, Alonso Lanzós en la zona norte de Galicia y Diego de Lemos en el sur de Lugo y norte de Orense.
Los enemigos de los irmandiños fueron fundamentalmente nobles laicos y dueños de castillos y fortalezas. Los irmandiños destruyeron alrededor de 130 castillos y fortalezas durante los dos años de la guerra. Los linajes Lemos, Andrade y Moscoso fueron el blanco preferido de los irmandiños que, por el contrario, no atacaron a los eclesiásticos. En un primer momento, parte de la nobleza que sufrió la ira de los irmandiños huyó a Portugal o Castilla. En 1469, Pedro Madruga inició desde Portugal el ataque feudal, con el apoyo de otros nobles y del arzobispo de Santiago de Compostela. Las tropas feudales vencieron a los irmandiños, arrestando y matando a sus líderes. La victoria de las tropas de Pedro Madruga se debió en parte al apoyo de los reyes de Castilla y Portugal, además de la división de las fuerzas irmandiñas. Sin embargo los irmandiños consiguieron dominar Galicia durante dos años. Como castigo fueron obligados a reconstruír, uno por uno, todos los castillos que habían destruído.
Además entre 2006 y 2008 cada año se realizaba en el Castillo de Monterrei una fiesta de tres días de duración llamada: "Irmandiños: a revolta". Creada por 13Negativo.com y financiado por la Xunta de Galicia, contó con unos 800 participantes en su última edición, siendo el juego de rol en vivo con más participantes del mundo. Aquí un trailer.
En 1230 se unen Castilla y León, Galicia se convirtió en una posesión dependiente de la Corona de Castilla y tenía gran peso destro de esta. El gran poder del clero y la nobleza en ella supusieron una gran molestia para la Corona. Esta nobleza abusaba del pueblo mediante que el patrocinio del bandolerismo señorial o el aumento de los inpuestos y aranceles entre señoríos. El campesinado fué la parte de la población que más sufrió los abusos señoriales asi que realizó varias revueltas. Las más importantes fueron la Irmandade Fusquenlla, en contra sobre todo de los señores episcopales, y la Grande Guerra Irmandiña.
La Irmandade Fusquenlla fué el comienzo de todo, se formó en el año 1431, en las tierras del señor de Andrade, por la extrema dureza con la que Nuno Freire de Andrade, o Malo, trataba a sus vasallos. La revuelta se inició en las comarcas de Pontedeume y Betanzos y se expandió por los obispados de Lugo y Mondoñedo e incluso el arzobispado de Santiago de Compostela. Roi Xordo, un hidalgo de baja estirpe de La Coruña cuyo nombre lleva la calle contigua al instituto Concepción Arenal de Ferrol, dirigió las tropas de la Irmandade Fusquenlla. Murió en la represión posterior a la derrota irmandiña (1435).
La Grande Guerra Irmandiña tuvo lugar entre 1467 y 1469. Los preparativos para la formación de una Irmandade Xeral empezaron en los años anteriores por parte de Alonso de Lanzós y con el apoyo de varios ayuntamientos (La Coruña, Betanzos, Ferrol, Lugo), que actuaron como iniciadores del movimiento. La revuelta irmandiña fue una auténtica guerra civil por la participación social que tuvo.
Años consecutivos de malas cosechas y pestes provocaron una revuelta popular. Los irmandiños contaban con unos 80.000 hombres. En la guerra irmandiña participaron varios grupos sociales: campesinos, gentes de ciudades, baja nobleza, hidalguía y miembros del clero. Los jefes del movimiento pertenecían a la baja nobleza. Los líderes fueron: Pedro de Osorio en el centro, sobre todo en la zona compostelana, Alonso Lanzós en la zona norte de Galicia y Diego de Lemos en el sur de Lugo y norte de Orense.
Los enemigos de los irmandiños fueron fundamentalmente nobles laicos y dueños de castillos y fortalezas. Los irmandiños destruyeron alrededor de 130 castillos y fortalezas durante los dos años de la guerra. Los linajes Lemos, Andrade y Moscoso fueron el blanco preferido de los irmandiños que, por el contrario, no atacaron a los eclesiásticos. En un primer momento, parte de la nobleza que sufrió la ira de los irmandiños huyó a Portugal o Castilla. En 1469, Pedro Madruga inició desde Portugal el ataque feudal, con el apoyo de otros nobles y del arzobispo de Santiago de Compostela. Las tropas feudales vencieron a los irmandiños, arrestando y matando a sus líderes. La victoria de las tropas de Pedro Madruga se debió en parte al apoyo de los reyes de Castilla y Portugal, además de la división de las fuerzas irmandiñas. Sin embargo los irmandiños consiguieron dominar Galicia durante dos años. Como castigo fueron obligados a reconstruír, uno por uno, todos los castillos que habían destruído.
Además entre 2006 y 2008 cada año se realizaba en el Castillo de Monterrei una fiesta de tres días de duración llamada: "Irmandiños: a revolta". Creada por 13Negativo.com y financiado por la Xunta de Galicia, contó con unos 800 participantes en su última edición, siendo el juego de rol en vivo con más participantes del mundo. Aquí un trailer.
domingo, 2 de diciembre de 2012
Lendas Galegas.
Na cultura galega temos milleiros de lendas, todas diferentes segundo a provincia ou mesmo o concello onde nos atopemos, pero estas lendas non son mais que crenzas dos antigos poboadores de Galicia que chegaron a nos contadas de pais a fillos durante séculos.
Unha destas lendas é a da Santa Compaña que é unha procesión de mortos dirixida por un vivo que a medianoite sae ós camiños e todo aquel que a vexa morrerá no prazo dun ano, tamén dise que podese evitar a morte se cando se ve a Santa Compaña debúxase un circulo no chan e metese un dentro.
Tamén é oi coñecida a lenda dos mouros que según se conta eran os primeiros habitantes de Galicia pero cando chegaron os nosos antepasados fóronse ou oultárnse baixo a terra. Segundo a lenda os mouros eran invisibles es só se podian ver ao mediodia ou en San Xoan, posto que aquel que os vise tiña dereito a pedirlle unha parte do tesouro que supostamente gardaba.
Temos tamén as múltiples lendas da serpe que segundo se di eran mozas extremadamente fermosas que cando estaban cerca da pedra na que vivian transformábanse en serpes cunha flor na boca. Esta lenda é tan común por toda Galicia que mesmo Cuevillas escribíu sobre ela:"A xente conta que na Pedra da moura (un dos petróglifos de Outeiro da Mina)
habitan dúas mouras moi fermosas que se converten en serpes. Din que estas damas
belidas gustaban de ir á festa, como o común dos mortais, e cando regresaban
para o monte acompañadas dalgún mozo, pois a súa fermosura era engado para
acompañantes, ó chegar un pouco antes da devandita pedra parábanse e non
deixaban que os mozos as acompañaran máis aló. Un día un destes pretendentes non
fixo caso e seguiunas ata a pedra e cal foi a súa sorpresa cando viu que as
mouras que acompañara esa noite se transformaban en serpes arrepiantes e
desaparecían na peneda. Tamén contan que outra vez unha destas mouras díxolle ó
seu pretendente que era víctima dun feitizo e que debía axudala a romper co
pesado encantamento. A moura díxolle ó rapaz que a seguise ata a pedra e que
pasase o que pasase non se asustara. Así fixo o mozo, pero tan pronto chegaron á
pedra, a moura transformouse en serpe e amosouse ante el con tal repugnate
fasquía e un caravel nos beizos. O rapaz asustado saíu correndo sen cumpri-la
súa promesa de axuda-la a se desencantar."Esta lenda está moi extendida debido a que por toda Galicia existen pedras con gravados de serpes nelas, a máis famosa é a Pedra da Serpe que está en Ponteceso.
Se ponémonos a falar de lendas comúns a toda Galicia temos que falar da lenda da trabe de ouro e a trabe de alquitrán que segundo se dí estaban nas covas dos mouros e aquel que desexase o ouro debería buscalas mais se encontraba a trabe de alquitrán morreria ahogado nel.Tamén existen outras variacións da historia coma que nun monte existen duas pedras moi grandes,unha chea de ouro e a outra de alquitrán, e se se abrise a de alquitrán este comezaría a brotar e inundaría o mundo. Esta lenda tamén foi escrita por Vicente Risco no seu libro A Trabe de Ouro e a Trabe de Alquitrán.
E para rematar temos que falar das Meigas que non son outra cousa que mulleres maiores adoradoras do diaño que representan o mal e botan maldicións as persoas. Algúns métodos para evitar a maxia das meigas é cravar unha herradura nas portas das casas (algo que aínda hoxe é moi común ver), ter un colar de ramas de muérdago, ter pedras aguxereadas ou posuir un trozo de corda de aforcado.
Todas estas lendas aínda son moi coñecidas hoxe en día sobre todo nos pobos aínda que esteñan algo modificadas debido ao cristianismo e o paso do tempo seguimos a ter unha cultura moi parecida a dos nosos ancestros.
Se aínda queredes saber un pouco máis aquí deixovos un vídeo que explicao todo.
Unha destas lendas é a da Santa Compaña que é unha procesión de mortos dirixida por un vivo que a medianoite sae ós camiños e todo aquel que a vexa morrerá no prazo dun ano, tamén dise que podese evitar a morte se cando se ve a Santa Compaña debúxase un circulo no chan e metese un dentro.Tamén é oi coñecida a lenda dos mouros que según se conta eran os primeiros habitantes de Galicia pero cando chegaron os nosos antepasados fóronse ou oultárnse baixo a terra. Segundo a lenda os mouros eran invisibles es só se podian ver ao mediodia ou en San Xoan, posto que aquel que os vise tiña dereito a pedirlle unha parte do tesouro que supostamente gardaba.
Temos tamén as múltiples lendas da serpe que segundo se di eran mozas extremadamente fermosas que cando estaban cerca da pedra na que vivian transformábanse en serpes cunha flor na boca. Esta lenda é tan común por toda Galicia que mesmo Cuevillas escribíu sobre ela:"A xente conta que na Pedra da moura (un dos petróglifos de Outeiro da Mina)
habitan dúas mouras moi fermosas que se converten en serpes. Din que estas damas
belidas gustaban de ir á festa, como o común dos mortais, e cando regresaban
para o monte acompañadas dalgún mozo, pois a súa fermosura era engado para
acompañantes, ó chegar un pouco antes da devandita pedra parábanse e non
deixaban que os mozos as acompañaran máis aló. Un día un destes pretendentes non
fixo caso e seguiunas ata a pedra e cal foi a súa sorpresa cando viu que as
mouras que acompañara esa noite se transformaban en serpes arrepiantes e
desaparecían na peneda. Tamén contan que outra vez unha destas mouras díxolle ó
seu pretendente que era víctima dun feitizo e que debía axudala a romper co
pesado encantamento. A moura díxolle ó rapaz que a seguise ata a pedra e que
pasase o que pasase non se asustara. Así fixo o mozo, pero tan pronto chegaron á
pedra, a moura transformouse en serpe e amosouse ante el con tal repugnate
fasquía e un caravel nos beizos. O rapaz asustado saíu correndo sen cumpri-la
súa promesa de axuda-la a se desencantar."Esta lenda está moi extendida debido a que por toda Galicia existen pedras con gravados de serpes nelas, a máis famosa é a Pedra da Serpe que está en Ponteceso.
E para rematar temos que falar das Meigas que non son outra cousa que mulleres maiores adoradoras do diaño que representan o mal e botan maldicións as persoas. Algúns métodos para evitar a maxia das meigas é cravar unha herradura nas portas das casas (algo que aínda hoxe é moi común ver), ter un colar de ramas de muérdago, ter pedras aguxereadas ou posuir un trozo de corda de aforcado.Todas estas lendas aínda son moi coñecidas hoxe en día sobre todo nos pobos aínda que esteñan algo modificadas debido ao cristianismo e o paso do tempo seguimos a ter unha cultura moi parecida a dos nosos ancestros.
Se aínda queredes saber un pouco máis aquí deixovos un vídeo que explicao todo.
sábado, 1 de diciembre de 2012
Os Petroglifos.
Durante a época megalítica apareceron uns gravados nas rochas que hoxe chamamos petroglifos. Estes debuxos teñen moitas e moivariadas formas e mesmo algúns so son visibles se nos acercamos a unha determinada hora do día.
¿Por que facían esto?¿Era unha forma de comunicarse?¿Unha forma de culto relixioso? Aínda hoxe non se sabe con seguridade pero o que está claro é que abundan por todo o mundo. En Galicia hai moitísimos petroglifos prova da grande actividade desta cultura na nosa terra, de feito incluso existen algúns grupos que reúnense de vez en canto para pintar os símbolos que pódense ver nos petroglifos en facer rituais.
Estes símbolos poden ser círculos concentricos ou espirais, debuxos de animais, raias en zig-zag ou onduladas, debuxos de ídolos relixiosos e mesmo debuxos de armas e ferramentas pero o máis sorpendente de todo isto é que aparezan símbolos que son moi coñecidos hoxe en día coma un moi parecido a esvástica nazi.
Un dos máis famosos de todos os petroglifos galegos é o da pedra da Moura que só é visible durante o mediodía o que nos leva a pensar como de importante era o sol na súa cultura e como tiñan semellante habilidade para talla un debuxo que só fose visible cando o sol estaba en tal posición. Simplemente dáme curiosidade.
Aquí deixovos un vídeo dos petrglifos do labirinto de Mogor en Marín.
¿Por que facían esto?¿Era unha forma de comunicarse?¿Unha forma de culto relixioso? Aínda hoxe non se sabe con seguridade pero o que está claro é que abundan por todo o mundo. En Galicia hai moitísimos petroglifos prova da grande actividade desta cultura na nosa terra, de feito incluso existen algúns grupos que reúnense de vez en canto para pintar os símbolos que pódense ver nos petroglifos en facer rituais.
Estes símbolos poden ser círculos concentricos ou espirais, debuxos de animais, raias en zig-zag ou onduladas, debuxos de ídolos relixiosos e mesmo debuxos de armas e ferramentas pero o máis sorpendente de todo isto é que aparezan símbolos que son moi coñecidos hoxe en día coma un moi parecido a esvástica nazi.
Un dos máis famosos de todos os petroglifos galegos é o da pedra da Moura que só é visible durante o mediodía o que nos leva a pensar como de importante era o sol na súa cultura e como tiñan semellante habilidade para talla un debuxo que só fose visible cando o sol estaba en tal posición. Simplemente dáme curiosidade.
Aquí deixovos un vídeo dos petrglifos do labirinto de Mogor en Marín.
Cultura Megalitica, máis actual do que cres.
Cando lle dicimos a unha persoa que debémoslle moito a cultura megalítica de seguro pensará:" ¿Que raios lle debo eu a unhas rochas a medio enterrar no chan?". Pois a resposta é ben simple.
Primeiramente a construcción de todas esos dolmes, cromlech e menhires por toda a Europa mediterránea e grande parte de Inglaterra que son obxeto de estudo actual debido a súa complexidade e ao feito de que aínda non se sabe con certeza a sua función principal.Ademáis aínda hoxe se fan películas nas que aparecen elementos megalíticos coma escenarios e algúns destes elementos incluso son famosos porque ¿Quen non oiu nunca falar de Stonehenge?
Segundo pola sua influencia na gastronomía actual posto que tan só basandonos nos cereais podemos falar de que inventaron cosas tan comunes hoxe en día coma os fideos ou tallaríns ou espaghettis que xa existían en China fai seis séculos ou a cervexa que apareceu en Irán fai 5500 anos, se isto aínda non fose suficiente aquí em Galicia temos grazas a eles cousas coma as filloas ou a empanada, mesmo o caldo é unha invención deles. Despois de saber isto non creo que ninguén sexa capaz de dicir que non sabían comer.
E por último as ferramentas. Hoxe aínda usamos os sachos ou as fouces para cultivar, pois esas ferramentas foron invento dos habitantes da época megalítica se ben os seus non eran de aceiro ou ferro senón de pedra ou mesmo madeira. Tamén os martelos proveñen desa época. Ademáis eles xa inventaran a cerámica, os xarróns de hoxe non son moi distintos dos deles por non dicir que son idénticos. Entrando xa no tema de decoración eles xa usaban brazaletes e pulseiras de ouro que máis de un desexaria ter para seu.
Para rematar é necesario dicir que aínda hoxe conservamos festas da súa cultura coma poden ser o Samaín, San Xoan, os Maios, A festa da colleita ou o entroido.
Finalizo dicindo que a cultura megalitista perdura aínda hoxe e seguirá facendoo mentres conservemos os regalos que nos deixaron en forma de herencia.
Primeiramente a construcción de todas esos dolmes, cromlech e menhires por toda a Europa mediterránea e grande parte de Inglaterra que son obxeto de estudo actual debido a súa complexidade e ao feito de que aínda non se sabe con certeza a sua función principal.Ademáis aínda hoxe se fan películas nas que aparecen elementos megalíticos coma escenarios e algúns destes elementos incluso son famosos porque ¿Quen non oiu nunca falar de Stonehenge?Segundo pola sua influencia na gastronomía actual posto que tan só basandonos nos cereais podemos falar de que inventaron cosas tan comunes hoxe en día coma os fideos ou tallaríns ou espaghettis que xa existían en China fai seis séculos ou a cervexa que apareceu en Irán fai 5500 anos, se isto aínda non fose suficiente aquí em Galicia temos grazas a eles cousas coma as filloas ou a empanada, mesmo o caldo é unha invención deles. Despois de saber isto non creo que ninguén sexa capaz de dicir que non sabían comer.
E por último as ferramentas. Hoxe aínda usamos os sachos ou as fouces para cultivar, pois esas ferramentas foron invento dos habitantes da época megalítica se ben os seus non eran de aceiro ou ferro senón de pedra ou mesmo madeira. Tamén os martelos proveñen desa época. Ademáis eles xa inventaran a cerámica, os xarróns de hoxe non son moi distintos dos deles por non dicir que son idénticos. Entrando xa no tema de decoración eles xa usaban brazaletes e pulseiras de ouro que máis de un desexaria ter para seu.
Para rematar é necesario dicir que aínda hoxe conservamos festas da súa cultura coma poden ser o Samaín, San Xoan, os Maios, A festa da colleita ou o entroido.
Finalizo dicindo que a cultura megalitista perdura aínda hoxe e seguirá facendoo mentres conservemos os regalos que nos deixaron en forma de herencia.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)